ترکشهای ذهن مسموم

چند کلمه حرف

اولا _  خیلی قبل تر در طی یاد داشتی در این وبلاگ   کم بازدید ، در باره تاثیراتی که ازدحام جمعیت در اینگونه  حوادث باعث می شود راگفتم ...هدفم از  گفتن اینکه من این موضوع را قبلا  یاد داشت کردم این نیست که من اولم و از این  حرفهای مسخره که تازگی مد شده( من کی باشم اصلا )   بلکه هدف این است که وقتی به ذهن درب و داغون من چنین مسائلی  می رسد چرا  به ذهن رسانه های   یک کشور  نمی رسد و در این باره کمی فرهنگ سازی نمی کنند چرا در رادیو ها به مردم گوش زد نمی شود که وقتی آمبولانس دیدید به سمت راست بروید و راه را برای آتشنشانی و آمبولانس باز کنید چرا در تلوزیون تیزری در این باره پخش نمی شود / که شاهد این فجایع یا گلایه  نباشیم ........ 

تجمع مرگبار  

دوم   _یک نامه ای آمده که باید ساختمانهای بزرگ و چند طبقه  حتما بیمه آتش سوزی داشته باشند  خب این مساله خوب است   به هر حال شاید یک نفر بی احتیاطی کرد و ساختمانی آتش گرفت اما از یک طرف هم من احساس می کنم از آنجایی  که بیمه گذاران  نازنین در این مساله پلاسکو هزینه زیادی از دست داده اند  شاید خواسته اند از یک طرف دیگر جبران خسارت کنند و کلا همه ملت را در پس دادن خسارت شریک کنند  و این مساله همان مساله سودها برای خودمان و ضرر ها را با مردم شریک کردن است  ..................

سوم _  هوا سرد است در شهری که من هستم نه باران می آید نه برف، فقط سرد است  ...... چه دنیای پوچیست   ...........

 مدتهاست خیلی چیزهای قشنگ،   به چشمم قشنگنمی آید

 به قول شاملو  

دیگه دل مثل قدیم عاشق و شیدا نمی شه

تو کتابم دیگه اون جور چیزا پیدا نمی شه.

دنیا زندون شده : نه عشق ، نه امید ، نه شور ،

برهوتی شده دنیا ، که تا چش کار می کنه مرده س و گور.

نه امیدی - چه امیدی ؟ به خدا حیف امید !

نه چراغی - چه چراغی؟ چیز خوبی می شه دید؟

نه سلامی - چه سلامی؟ همه خون تشنه ی هم !

نه  نشاطی - چه نشاطی ؟ مگه  راهش می ده غم؟

یا به قول فروغی

نه دیگه   دنیای ما    مثل قدیما نمیشه 

دل این آدما زشته دیگه زیبا نمیشه