سالی که نکوست ..........

همینطور  سن ما میره بالا  و  اینکه همه آدمهای کره زمین یک سال به مرگ نزدیکتر  شدن یا  یک سال به حماقتشون افزوده شده  کجاش شادی و تبریک داره؟

  همیشه هم هر چی زمان بگذره همه چیز بدتر میشه از نظر جسمی ناتوان تر می شیم  ممکنه عزیزامون رو از دست بدیم   و در کل هر  روز  بدتر از دیروزه  همانطور که می دونید   زندگی  یک تراژدیه     ..... شادیهاش زود گذر اما  غم هاش و زخمهاش ماندگار و عمیقتر هستش و پایانش هم مرگ   یعنی یک درام تراژدیه تمام عیار ........ با همه این حرفها  ولی  من نیومدم امروز  از نا امیدی ها بگم این رو فهمیدم  که غمگین بودن کار آدمهای تنبل و گشاده ... چون برای شاد بودن باید زحمت کشید با ید حرکت کرد باید هیجان ایجاد کرد باید همت کرد  و به عزیزانتان  مهربانی و مهرورزی کرد در صورتی که غمگین بودن فقط یک اتاق خالی  می خواد که زل بزنی تو دیوار و آهنگهای غمگین گوش بدی  و از این حرفها .......پس سعی کنید گشاد نباشید  و برای شاد کردن خود و دیگران تلاش کنید هر چند  که در یک  نمایشنامه تراژدی  به نام زندگی دارید نقش آفرینی می کنید اما تا می تونید حسابی ازش لذت ببرید من می خوام از این به بعد در این مسیر گام بردارم حتی اگه شکست بخورم حداقل خودم پهلوی خودم شرمنده نمی شم ..........سال نوتون مبارک