آل

مقدمه

آل یا زائوترسان .  یکی از افسانه های بسیار  قدیمی ایرانیان و کشورهای همسایه است...آل  موجودی خیالی-افسانه‌ای است. که معمولا  به شکل پیر زنی ترسناک با موهایی قرمز و دماغی بد فرم ترسیم شده   در   گذشته بر این باور بوده اند  که اگر زنی که حامله است را تنها بگذارید این موجود به سراغش می آید و به بچه  اش آسیب می رساند و حتی ممکن است قلب و شش مادر را نیز با خودش ببرد یا اینکه بچه را با بچه خودش در رحم ما در عوض کند  که آن موقع بچه جن به دنیا می آید  در ضمن این پیر زن(آل) با خودش یک سبد هم دارد که در آن بچه یا شش و قلب مادر را قرار می دهد   وراه رفت و آمدش  هم  از منابع آب  مثل رودخانه یا فاظلاب می باشد  با این مقدمه می رویم به سراغ اصل فیلم

2009

بهرام بهرامیان

داستان فیلم

سینا مهندسیست  که   توسط معشوقه سابقش  که در آن شرکت پست مهمی دارد   به صورت برنامه ریزی شده به ماموریت ارمنستان فرستاده می شود. سینا  تازگی ازدواج کرده و  همسرش نیز حامله است  او همسرش را نیز با خود  به ارمنستان می برد در ضمن  سینا به خاطر مسائلی که در کودکی با آن مواجه بوده مشکلات شخصیتی  و روانی   دارد و از اینکه همسرش حامله است  بسیار بیم دارمی باشد  و تازگی به این معتقد شده که همه جا مو جودی به نام آل در تعقیب او و همسرش است حتی به همسایه خودش  که پیر زنی ارمنیست نیز مشکوک است و از همصحبتی پیرزن همسایه با همسرش می ترسد     و فکر می کند که این پیرزن با (آل  ها) در ارتباط است همه اینها می گذرد تا اینکه همسرش یک هفته مانده به بدنیا  آوردن بچه اش    نا پدید می شودو سینا  بیش از پیش به دزدیده شدن همسرش توسط (آل) باور پیدا می کند  و مقدماتی برای روبرو شدن با آل را  ترتیب می دهد اما ....................... 

نگاه کلی

نمی خواهم به مسائل فنی یا اینکه تفکرات روانشناسانه که در فیلم گنجانده شده  وارد شوم  هرچند  حتی در این باب هم فیلم ناقص است اینکه بیننده از آغاز می داند سینا مشکلات حاد روحی دارد  باعث می شود بیش از پیش داستان فیلم رو شده و سطحی به نظر برسد و گیراییش را ازدست دهد حتی گفتن اینکه کار گردان فیلم مذکور همین هدف یعنی  بعد روانشناسانه را داشته دنبال می کرده هم نمی تواند جواب بیننده و انتظار بیننده را داده باشد   چون  می توانست در موضوعی بهتر  و به صورت تحلیلی تر و راهکارانه تر به موضوعات روانکاوانه بپردازد  نه در فیلمی با موضوعی از  افسانه های قدیمی ایرانی  چون در این صورت دیدگاه بیننده با فیلمی که برای دیدن انتخاب کرده متناقص می شود  .....بگذریم ..... در عصر جدید همه می دانند نود در صد از اعتقادت  خرافی   که از قدیم بوده افسانه و غیر واقعیست و آن ده درصد باقیمانده نیز مشکوک  و غیر قابل اثبات است اما  سینما جاییست که یک کار گردان باهوش باید به این افسانه ها رنگ واقعیت بزند   و آن  افسانه ها را زنده کند نه اینکه کلی  خرج کند و فیلمی  بسازد که بگوید این یک افسانه است در کشورهای دیگر خرج می کنند که از این خرافه ها پول در بیاورند و افسانه ها را زنده کنند   تا اینگونه توجه  بینندگان دیگر کشورها را  به سمت سینمای  کشورشان  و حتی خود کشورشان جلب کنند اما ما برعکس خرج می کنیم تا گند بزنیم به همین  افسانه های  کمی هم که در اینگونه موضوعات داریم چیزی نمی توانم بگویم جز اینکه متاسفم 

 بعضی از دلایلی که چرا   بیشتر فیلمهای ایرانی   در موضوع ترسناک  به جایی نمی رسند  را در اینجا بخوانید  

امتیاز

3    از 10